De dood of de gladiolen...
Niet voor Rutger zo te zien, want hij wandelde de 4-daagse op KAF niet mee. Hij regelde het water. Eén team één taak maar niet als er gelopen moet worden in 50 graden, over niet al te prettig terrein en niet al te gezellige paden op en lanen in.
Rutger regelde het water. Niet onbelangrijk, maar toch...
En ondertussen gaat het leven hier door. Twitterveil ik inmiddels richting de 30.000 euro (DER TIG DUIZEND!!!) het is toch te gek! En de juichstemming, het medeleven, het bieden en het aanbieden en alles wat er mee samenhangt... het is echt te mooi om mee te maken. Ik kan gewoon niet uitleggen hoe het voelt om daar onderdeel van te mogen zijn.
Ik kan ook niet uitleggen hoe grappig het was dat iedereen zo meeleefde met mijn wens om het dinertje op de Erasmusbrug in Rotterdam te bemachtigen. Toen bleek dat Rutger, als verrassing een behoorlijk bod had uitgeschreven onder de naam Mijnheer Mossel, omdat hij wel vermoedde dat ik dát dinertje heel graag wilde doen gunde iedereen me dit dinertje van harte! (maar dat kan ook komen door het dreigement dat ik overbieders hoogst persoonlijk zwemles in de Maas zou geven...). 11 oktober zitten we er!
Maar ook hoe vermoeiend het is valt niet uit te leggen. Want ondertussen moet er wel een wasje worden gedaan, kindjes worden verzorgd, leuk, lief en aardig worden gebleven, gestofzuigd, gekaatmosselt, geboodschapt en ge-weet-ik-veelt... tis een hoop.
En heb ik dus geen tijd om mijn mijnheer te missen. Want nu we de afgelopen week MSN hebben herontdekt is het heel gemakkelijk om even tussendoor te vragen hoe het gaat en even te kletsen. Geen tijd om hem te missen... tot ik gisteravond twee foto's van hem kreeg via een collega. Was het maar vast 11 oktober!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten