Het is een bericht dat ik lees in een Defensie-blad. Het verhaal, uit 2001, gaat over een vrouw van toen 30, die verteld over hoe zij niet beter wist dan dat ze later zou gaan studeren, net als haar moeder. Dat ze iets zou gaan bijdragen aan de samenleving, zou gaan werken en een leven zou hebben.
Ze beschrijft een leven met rokjes, make-up en spijkerbroeken. Picknicken in het park, feesten, tv en radio en studies, werken en ... eigenlijk beschrijft ze het leven van vrouwen hier. Zo ging het daar namelijk ook, tot de Taliban in 1996 kwam. En Burqa's voorschreef, make-up en hakken verbood en besloot dat vrouwen enkel nog onder begeleiding van echtgenoot of vader, een mahram, op straat mochten komen.
Zij maakt zich sterk, in het geheim, voor de Afghaanse vrouwenbond en geeft thuis les in engels en natuurkunde aan vrouwen die het aandurven om door te leven. Stiekem, altijd bang voor verraad en ontdekking. In een vervolgstukje uit 2001 beschrijft ze hoe Kabul door de Noordelijke Alliantie werd ingenomen en hoe de Taliban als een dief in de nacht verdween. En een stukje uit 2002 verteld hoe 2 van haar vriendinnen weer hakken dragen onder hun burqa en toelatingsexamen gaan doen voor de universiteit, hoewel deze volkomen vernietigd is en ontdaan van boeken en middelen.
Verandering dus, maar nog altijd in burqa kennelijk. Dat stukje eindigt met de regels dat vrouwen hun banen dus weer terug gaan krijgen en dat Karzai een nieuwe weg zal inslaan. En ik vraag me af hoe het nu met haar gaat. Heeft Karzai zijn belofte waar gemaakt? Geeft ze nu les zonder angst voor ontdekking? Gebruikt ze haar rode lippenstift, die ze al die jaren in het geheim bij zich droeg? Draagt ze nu wel witte, gehakte schoenen waarvoor anderen tijdens het Taliban-bewind werden bestraft? Gaat ze weer picknicken en alleen over straat?
Ik kan het haar niet vragen. Maar ik kan, als rode lippenstift dragende vrouw in een rokje met witte schoenen eronder, wel mijn bijdrage leveren aan verandering! Dus ga ik extra mijn best doen voor Schoolsupport4Afghanistan, het goede doel waaraan de ploeg van Rutger zich tijdens hun ronde in KAF heeft verbonden.
En voor wie daaraan wil meehelpen? Storten mag op 1317.95.171 tnv Kaat Mossel ovv s4a
Liever overmaken via Paypal? Geen probleem! dat kan door bij Paypal jouw bedrag over te maken naar kaat@kaatmosselgroep.nl
De uiteindelijke cheque zal in oktober in Kandahar worden aangeboden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten