Midtermdip

Midterm... zo noemen ze het midden van de uitzending. En wij hikken er nu tegenaan. Nouja, ik hik, mijn Allerliefste botst. 'Ik baal en ik wil naar huis', dat was de strekking van zijn telefoontje gister. Hij wilde naar huis, naar ons en in ieder geval weg daar uit die zandhoop, die hitte, die sleur.

Niet dat het er niet 'leuk' is, hij heeft het best naar zijn zin. Maar hij heeft het nu allemaal wel gezien en gedaan. De omstandigheden zijn natuurlijk niet optimaal. Ze maken dagen van soms wel 22 uur, hebben niet echt 'vrije dagen' maar zijn vrij als de situatie het toelaat en dan is er vast en zeker ook het oorlogsgevoel dat meespeelt. Ik kan het vanaf hier niet goed inschatten, veel verteld hij er niet over. Enkel dat hij nu naar huis wil...

Dus vertel ik over hier. Over 2 pubers die ruzie maken om flippo's. Over Jamie die die morgen de volle lading kreeg van de gereedsschapstrolley toen hij alle lades openzette en me weer een doodsschrik bezorgde, over de KaatLender die ik voor hem op de post heb gedaan en over de twitterveiling die richting 35K ging op dat moment.
Ik mopper ondertussen op Jamie die tijdens dit telefoongesprek eerst de slaapkamer van zijn grote broer met glassex besproeid, daarna boos scheldt omdat ik hem niet los wil laten zodat hij verder kan gaan met rotzooien en die ik, als ik even weg ben gelopen uit de badkamer en weer terugkom, met kleren en al aan onder de douche terugvindt.

Geen optimaal opbeurgesprek dus, zou je denken. Maar dit is wel de chaos in huize Mossel die Rutger zo mist en waar hij per telefoon gewoon een o zo nodige volle dosis van meekreeg.

Nadat we hebben opgehangen vind ik Jamie beneden terug die een mooie sudocreme-tekening heeft gemaakt op de salontafel, stuurt hij met één klik mijn beeldscherm in de war (kostte mij heel wat moeite meer om het weer in orde te krijgen), ging de flippo ruzie door, stapelde Jamie ondertussen alle boodschappen van plank 1 op elkaar om een trap te maken richting plank 3 (chipsplank), wilde iedereen ineens naar de Ikea (?!?) en bedenk ik al boodschappen terugruimend een plan (multi-tasken noemen wij moeders dat) om Rutger weer op te beuren. Als ik me omdraai moet ik zelf opgebeurd worden omdat ik één pak suiker door de woonkamer gestrooid zie worden in alweer een nieuwe tekencreatie van de jongste.

Mijn midtermoplossing? Die vaders terug naar huis en de moeders richting daar....