Een raketje!

"Zo heeee, ik was bijna dood vanmiddag"... dat zijn echt de zinnen om de aandacht binnen een msn-gesprekje vast te houden. Bellen kunnen we niet. Vanwege een 'black hole' is de telefoon niet mogelijk. Een 'black hole' is de benaming voor een stop in het contact met de buitenwereld. En deze dag werd deze ingesteld vanwege een aanslag in Kabul op het NAVO-hoofdkwartier waarbij vele doden en gewonden vielen, waaronder een nederlandse ISAF-militair.

'Nou ja, niet heel erg dood, maar wel geschrokken'... toch nog een redelijk spectaculair onderwerp dus. Het verhaal? Mijn Allerliefste had in zijn jacht naar onderdelen bijna een raket op z'n hoofd. Als ik het verloop nu helemaal duidelijk heb liep hij dus vanuit de shelter waar de vliegtuigen worden gerepareerd richting onderdelen en hoorde hij het alarm gaan. Dan moet je je dus plat op de grond gooien, ter plekke. En dat deed hij, achter een betonnen wand en daar hoorde hij de inslag. Inmiddels wel gewend aan dit soort akkefietjes heeft hij er verder niet zo'n aandacht voor gehad tot bleek dat het ding slechts een kleine 300 mt van hem af insloeg.

Nu mopperen wij allebei met regelmaat dat de berichtgeving qua inslagen op KAF nul is tegenover raketten op TK (Kamp Holland) maar dit is dus een berichtje dat ik hier op teletext kan missen als kiespijn. "Doen je oren zeer", vraag ik nog, want ik kan me voorstellen dat het best een knal zal hebben gegeven. Nee dus, geen oorpijn, enkel beetje schrik. Maar vooral moe denk ik. In de afgelopen dagen heeft hij nauwelijks geslapen en enkel gewerkt. Want het is druk en de vliegtuigen moeten vliegen. En daar werkt hij met zijn collega's hard aan. Dus heeft hij enkel tijd om midden in de nacht even te laten weten hoe het met hem gaat.

De meeste van de inslagen halen onze gesprekken niet eens meer... maar deze was een vermelding waard. Waarvan acte!