Slapen. Ik heb er geen zin in. Een leeg bed, nouja, half leeg, want de jongste werd wakker en ligt daar nu prinsheerlijk op papa's plekje verder te slapen. Maar hoe lief ik hem ook vind, ik had toch liever zijn vader die tegen me aankruipt. Nouja, in de perfecte wereld dan want over het algemeen trekt pa de lakens tot op z'n oren en rolt zich op de andere zij... hij krijgt het nl nogal snel warm en tegen mij aankruipen versneld dat gevoel enkel. Dat terzijde, ik wil hem gewoon terug in het bed!
En dat gaat ook gebeuren maar vannacht nog even niet. En bellen zal hij ook wel niet meer doen want het is al ver over twaalven en daar dus diep in de nacht. Deze morgen hebben we wel even ouderwets gebebbeld. Niet over de kapotte laptop, niet over hoe ik zaken moet overhevelen en emails moet herstellen. Een heel uur ging het over Jamie's uitspraken, dat ze rekening houden met z'n langzame start in de ochtend, hoe de groten het bij hun vader hebben, wat er in zijn post zat en verdere koetjes en andere kalfjes. En toen werd hij weggeroepen om te gaan werken.
Hoewel ik het de rest van de dag druk had met achterstallige administratie heb ik hem gemist. Want vanaf buiten hoorde ik allemaal gezellig burengedoe met visites, bbq's en gelach. En juist dan voel ik me even meer alleen dan anders. En natuurlijk bellen we vaker als we dachten, en natuurlijk hou ik mezelf goed bezig, en natuurlijk overleven we het wel.
Maar ik kan niet wachten tot hij weer naast me ligt en ik hem 's ochtend kan vervelen met veel te wakker zijn....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten