en dan pas roepen. De telefoon ging, verborgen nummer. Ik neem op en het is even stil... precies zoals het klinkt als mijn Allerliefste belt.
SCHATTEBOUOUOUOUOUT brul ik in de hoorn. Want ik wacht met smart op een telefoontje en ik ben blij! 'Goedemorgen mevrouw, u spreekt met Tele2....'
Of ik vanwege mijn enthousiaste benadering een betere deal kreeg aangeboden heb ik niet gevraagd maar doordat ik de slappe lach kreeg en weinig kon zeggen heeft hij zijn verhaal wel kunnen afmaken, iets wat anders niet snel lukt! En nee, de rest van de dag geen telefoon. Niet uit Spanje, maar daar kan ik zo zelf heenbellen. Niet uit Kandahar en dat is en blijft gewoon netjes op mijn beurt wachten. En de neiging om ook daadwerkelijk te gaan 'zitten wachten' krijg ik maar moeilijk onderdrukt.
Daarom stort ik mij, als tegenhanger, vol op andere projecten. Vandaag was dat de website en het wegwerken van achterstallige zaken, morgen wordt het trappen schilderen. En zo maak ik nog 43 daagjes vol. Drie-en-veer-tig mentaal slopende dagen want ook al staat er nog een hoop op mijn planning om te doen, het enige waar ik mee bezig ben zijn die laatste 44 nachies die ik nog zie staan op onze aftelkalender.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten