Zo toe aan telefoon!

Het laatste redelijke gesprek was dinsdagochtend. Tot vanavond, zei ie nog, want hij wilde natuurlijk bij de afsluiting van de Twitterveiling zijn. En ik was nogal kortaf want het werd een drukke dag met het halen van de kinderen, zaken die voor Kaat geregeld moesten worden, die Twitterveiling die op z'n eind liep. En toen werd het woensdagnacht voor hij me weer aan de telefoon had. Hij ontzettend moe want heel veel uren aan een stuk gewerkt en ik met zoveel te vertellen dat het niet allemaal verteld kon worden.

En het duurde tot vrijdagnacht voor we elkaar weer spraken. Fluisterend in de tent want iedereen hoort alles en je wilt niet iedereen om 1 uur midden in de nacht zijn tentje uitbeppen.

Gisteravond even op MSN en geen telefoon vanwege een black hole. En waar hij normaliter belt om te vertellen over de post bleef het nu stil. Tot vanavond. Ineens was hij op MSN. Met de mededeling dat MSN haperend zal gaan en bellen er voorlopig niet meer in zal zitten vanwege een storing. Die wel weken kan duren.

En ik ben zo toe aan telefoon! Gewoon even lekker op ons gemakje kletsen. Vertellen over het kamperen, hoe Jamie genoten heeft, zelfs ik genoten heb (very anti-kampeerster), dat de tent zo stond en dat we maar 's moeten gaan kijken wat we moeten aanschaffen als we 's vaker een weekendje op pad willen gaan. Ik wil vertellen over de reacties nu de Twitterveiling is afgelopen, hoe groot de opbrengst op dit moment is en wat er allemaal nog kan gaan komen. Ik wil vertellen over de kermis in het dorp en dat de kinderen alleen zijn gegaan en hoe ze zichzelf 3 slagen in de rondte hebben gefolderd omdat ze extra wijkjes hebben in de vakantie.

Ik wil gewoon even m'n verhaal kwijt omdat ik zo moe ben, straks de 3 oudsten uit moet zwaaien die richting hun vader vertrekken en er zo'n hoop leuke dingen op de planning staan. Ik wil gewoon even met m'n maatje kletsen en dan heb ik geen boodschap aan een stomme storing. Wat een stomme uitzending.