dinsdag 8 september 2009

De telefoon gaat over....

Wachten duurt altijd té lang. Is ook heel ongezond en onhandig. En in het begin van deze maanden had ik er ook geen boodschap aan. Dan ging het leven gewoon door en kreeg ik ondertussen al dan niet een telefoontje. Maar nu er zo aan het einde black hole na black hole roet in ons contact gooit merk ik dat ik niet meer zo makkelijk aan de gang blijf. Dat het me ontzettend veel moeite kost om 'iets' te gaan doen. Belachelijk, want die telefoon rinkelt er niet eerder en zeker ook niet later van als ik gewoon de was vouw, de bestellingen weg werk en mijn gezin en bedrijf run. Het zijn de laatste loodjes die zwaar gaan wegen nu en zeker als daar slecht nieuws bij komt.

En dan gaat de telefoon! Hè hè! Allebei zitten we aangeslagen aan de telefoon. Blij dat we elkaar horen. 'Aan de vlaggen die bij de anderen (de Amerikanen, de Engelsen...) halfstok hangen zijn we een soort van gewend maar nou hangt ie bij ons". En daarmee is alles gezegd. Dan vertel ik hem over het plannetje van Arlette en haar man en de 'verrassing' waar ik hem al een paar dagen op voorbereidde. De man van Arlette zit op TK en omdat Arlette en ik elkaar op twitter hebben leren kennen en het prima kunnen vinden leek het hem leuk Rutger op KAF op te zoeken. Dat bezoek stond voor maandag op het plan nadat hij zondagavond was gearriveerd. En toen kreeg hij de mededeling over de bermbom en blijken de slachtoffers zijn directe collega's.

De collega die je zondag nog hebt toegeroepen voorzichtig te zijn zie je niet meer terug.

Dit soort gebeurtenissen zijn heftig, maar nog heftiger als het gaat om iemand die maar één persoon van jou verwijderd is. Daar willen ze er niet te lang over nadenken, ze moeten hun werk doen en dan kun je het je niet veroorloven je hierdoor te laten afleiden. En aan deze kant is niets afleiding genoeg om het uit je gedachten te halen.

2 opmerkingen:

Neneh zei

Als je gedachten altijd daar zijn dan kan je toch ook niet normaal functioneren. Sterkte ermee. Meer kan een lezer volgens mij niet schrijven want we weten allemaal wel dat het heel ingewikkeld en zwaar is.

kaat mossel zei

Dat gevoel dat je het even niet kwijt raakt ebt ook wel weer weg. Het zijn nu enkel 2 dagen achter elkaar en geen mogelijkheid om elkaar even te horen. En dan is het moeilijk om weer door te schakelen... komt goed :-)