lieverkoekies!

Of ik in het journaal wilde reageren op uitlatingen van Wim van den Burg, voorzitter van de militaire vakbond AFMP/FNV. Hij vindt de aanwezigheid van o.a. Rutger en zijn collega's een mislukking.

Mijn mond hield het netjes, tis toch 't Journaal. Maar zonder censuur, dat kan in dit land gelukkig, ...

Wat een ongelofelijke onbeschofte zak om op de dag dat 2 collega's begraven worden door hun familie, op die manier de aandacht op je te vestigen. Wat ongelofelijk dom en een voorzitter van een bond, die de belangen zou moeten behartigen van zijn leden, meer dan onwaardig.

Alsof je in Afghanistan, een land met zo'n verschil in mentaliteit, zo'n verschil in vrijheid, in no-time het Poldermodel even invoert. Ik heb geen enkel politiek inzicht maar gelukkig wel gezond verstand en dat miste de heer vd Burg maandag 14 september. En ik vraag me dan af of er in zijn achterban en team niemand is die hem net zo steunt als die militairen elkaar in Afghanistan? Dan hadden ze hem op z'n minst even moeten behoeden voor het op deze manier openbaren van zijn onkunde.

Waarmee ik niet wil ontkennen dat de basis van zijn verhaal klopt. Natuurlijk struikelde ik ook toen president Karzai de familiewet (o.a. uithongeren mag als je vrouw qua sex niet over de brug komt) tekende. Maar in plaats van te denken 'heeft mijn Twitterveiling t.b.v. o.a. een vrouwenhuis in Kabul wel zin?', zette ik een tandje bij en bestookte Den Haag met verzoeken voor extra geld. Zodat dát project én sneller én met meer kans van slagen zou kunnen worden opgestart.
En natuurlijk verliepen de verkiezingen verre van rechtmatig. Maar er werd gestemd. Ondanks bedreigingen van de Taliban. En hopelijk dankzij de wetenschap dat er mensen aanwezig waren die probeerden om tegenover die dreiging een gevoel van veiligheid te stellen.

Ik vind dat de missie wel geslaagd is. Hoe verdrietig het ook is dat er de afgelopen jaren 21 families minder 'hun' militair stonden op te wachten op Eindhoven, uiteindelijk is er een belangrijke stap gemaakt op het gebied van vrede en veiligheid. En ja, natuurlijk had het leuker geweest als de verkiezingen volledig zonder oprispingen waren verlopen. Natuurlijk zou het fijn zijn geweest als er geen enkele bermbom meer gefabriceerd zou worden. En het zou ook wel prettig zijn als alle kinderen daar naar school kunnen gaan en vrouwen met rode lippenstift, naar eigen keuze met of zonder burka en met of zonder man, over straat zouden kunnen lopen.

Maar lieverkoekies worden niet gebakken. Net zo min als lucht! En dat was wat mijnheer van den Burg wél probeerde te verkopen in de door hem gevulde zendtijd. Hij had die tijd beter kunnen besteden aan een cursus 'omgaan met teleurstellingen' of 'hoe stel ik mijn verwachtingspatroon bij'.
Beide zaken die wij vrouwen in de evolutie als vanzelf hebben aangeleerd: hier in de westerse wereld zijn we namelijk ook nog niet zo lang achter het aanrecht vandaan.

Had mijnheer vd Burg nu werkelijk verwacht in no-time van Afghanistan een voorbeeld voor ons allemaal te maken? Ik vraag het me af en hoop op een antwoord. Dus stuur ik hem deze blog in de hoop dat hij reageert. Want ik kan hem nu al vertellen dat er op zijn minst één vakbondslid is die zijn mening niet deelt en die had ik toevallig vanuit KAF aan de telefoon.