"Fijn dat je belt schatje. Als jij die draak op je rug laat tatoueren sla ik je zo hard tegen je bolus dat je 'm zelf kunt bekijken"...
Het mag gezegd, met ons kun je een telefoongesprek beginnen! En zo zal het gesprek beginnen als mijn Allerliefste weer belt.
De voorgeschiedenis? Op zoek naar een bepaalde mail checkte ik zojuist de hotmail van mijn mijnheer. De door mij gezochte mail stond er niet in maar ik zag familiemail waarvan ik al wist en bladerde gezellig door de flyers die Rutger had gemaakt voor KAF-evenementen. Want dát kan ie! En in dat rijtje met mail vanaf KAF-adressen struikelde ik over een mij iets te familiaire mail. Hmmm, een damesnaam die ik nog nooit hoorde.
En ja, toen ik die naam ook zag staan bij mails met een privé-adres kon ik de verleiding niet weerstaan. Slecht, ik weet het, maar goed, willen alle vrouwen hun hand even de lucht in steken die het NIET zouden lezen...
dat dacht ik wel!
Dus las ik in een mail over hoe ze hem wel in z'n fab (slaapkamer) zou komen zoeken als ze hem die avond niet meer in de Dutch Corner zou zien, ik lees in een andere dat ze hem wel én én wil zien in plaats van of de ene of de andere dag, dat ze niet teveel over hun gesprekken zal praten om praatjes te voorkomen, dat ze er nieuwe inzichten door kreeg, dat zij ook (ook, ook?!?! hoezo ook?) blij is dat ze hém heeft leren kennen, ... ja ja!
En dan dus ook over het ontwerp van een tatouage die ze voor hem (kennelijk op Rutger's verzoek) zal laten maken. En dan Rutger's antwoord dat hij, als het ontwerp hem bevalt, natuurlijk naar het hoge Noorden komt rijden om het ding te laten zetten. En het moet gezegd, de antwoorden op haar mails blijven allemaal neutraal. Geen woord verkeerd en gewoon aardig, niks mis mee.
Waarop ik, het allemaal lezend, me toch wel afvraag of ie volledig achterlijk is geworden. Een tatouage... en niet zo maar eentje... neeheeeee, eentje van een draak die ontzagwekkend is en toch een hoge aaibaarheidsfactor ("net zoals jij, herinner je je nog dat ik dat zei", schrijft ze nog). Mijn aaibaarheidsfactor is ietwat minder dan voor ik op zoek ging naar de door mij benodigde mail.
Ik herinner me nog een inslag op zo'n 300 meter van hem af en een telefoongesprek dat begon met de mededeling "zo heee, ik was bijna dood!".... die inslag heeft kennelijk meer schade toegebracht dan we dachten. Niet omdat ik tattoo's niet mooi vind (hoewel ik een draak over heel je schouders van links naar rechts meer iets vind voor Bruce Lee's), maar wél vanwege zijn aversie tegen tattoo's in het verleden.
En mocht ie 'm daadwerkelijk laten zetten, dan hoop ik dat ie watervast is of dat z'n nieuwe fab, een verhuisdoos, niet lekt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten