woensdag 7 oktober 2009

Even reflecteren!

Met de heer des huizes op weg naar ons wordt het toch tijd om nou 's op te tellen, af te trekken en de bekijken of de uitkomst van de afgelopen 4,5 maand wel is wat ik me had voorgenomen.

Nee. Een ander antwoord kan ik er niet van maken. Nee, het is niet bepaald verlopen zoals ik me had voorgenomen de boel te laten verlopen. Ik zou een opleiding afmaken (niet gedaan), ik zou trappen en deuren in huis verven (trappen wél, deuren helaas), ik zou 3 kinderkamers pimpen (2 gepimpt, ene nog even uitgesteld), ik zou meer met de kinderen op pad gaan (niet echt gelukt, maar ze willen ook niet altijd zelf hoor!), ik zou minder aan de laptop werken (oeps...), ik zou nieuwe regelmaat in dit huishouden brengen (het is wel anders maar verre van regelmaat....) ....

Kortom, als de vakbondsvoorzitter van den Burg denkt dat de missie in Afghanistan mislukt is, moet hij hier maar 's over Kaat's missie komen praten!

Van mijn plannen is vrijwel niets terecht gekomen of slechts half. Of minder dan de helft. Dus in dat opzicht is het hier één groot drama. En toch was het allemaal erg succesvol. Ik heb een verschil gemaakt! Voor mezelf, doordat ik alles wat ik de afgelopen maanden heb bereikt, zelf in gang heb gezet en draaiende heb gehouden. Daar hoort dit gezin bij, maar ook onderdelen van mijn bedrijf Kaat Mossel. Ik startte spontaan een nieuw netwerk en organiseerde een super eerste event hiervoor. Ik heb mensen met elkaar in contact gebracht met de Twitterveiling, zelf een hoop leuke en leerzame mensen leren kennen en ondertussen bijgedragen aan een andere toekomst voor Afghaanse kinderen en vrouwen. De kinderen hier hebben mij dan wel meer moeten delen dan me lief was, maar ze zijn enorm trots op wat er is bereikt. Leermomentje dus voor de mini-Mossels!

Belangrijk is ook te weten dat Rutger in dit samengestelde gezin een enorm belangrijke plaats inneemt en dat hij ontzettend is gemist door de kinderen. Dat zij in hem duidelijk een vader zien en dat ze heel erg bezig zijn met zijn thuiskomst.

Er staan misschien minder groene vinkjes op mijn tedoenlijstje dan ik had gepland, maar is ook heel veel ander positiefs in gang gezet.... ik kan er wel een boek over schrijven!

Geen opmerkingen: