Wat een bende!

Werkelijk! Mijn huis ziet eruit als een FAB en het ruikt... stinkt... naar Afghanistan hier. Bleh!

Vandaag hebben we namelijk op Volkel de hutkoffers opgehaald die per post vanuit KAF naar huis werden gestuurd. Onder het Afghaanse zand en met de lucht er nog in werd het hele gedoe, 2 plunjebalen en een grote move-box in de woonkamer gedropt en uitgepakt. En daar bleek heel wat was in te passen. En ook kwamen alle kaartjes, opgestuurde boekjes, de aftelkalender, veel fotootjes, computerzaken, brieven en nog heel veel meer tevoorschijn.

En had ik net een opgeruimde tafel... nu dus niet meer. En waar ik bezig was aan de laatste was van mijn eigen voorraad heb ik er nu weer een hele stapel bij. Desert-camo.

Valt er dan nog iets leuks te melden over dit gebeuren? Jawel! We moesten er voor naar Volkel waar Rutger zijn collega's na ruim 5 maanden weer zag en met open armen werd ontvangen. We wipten even binnen bij zijn basiscommandant die mij zijn bijdrage voor 'Kaat heeft een missie', het tweede boek van Kaat, gaf. Maar vooral voor onze jongste was het een ervaring. Overal vliegtuigen en sommigen met 'bommuh' zoals hij ons bij herhaling toeriep. Mee met de grote mannen die hem vliegtuig voor vliegtuig lieten zien, waarbij de 'ranje', oftewel de oranje, het meeste indruk maakte: de demo-F16.

Nog een paar daagjes en dan gaat Rutger weer aan de slag en zal het hier weer zijn dagelijkse gangetje gaan worden... dagelijkse gang met extra veel was te vouwen...