Niet om t ene of andere hoor, maar ik ben ontzettend moe. Zó moe, dat ik het gevoel heb dat ik mezelf voortsleep van het ene taakje naar het andere klusje. En ook zó moe dat ik geen ogen meer in mijn acherhoofd hebt zodat er tussen het ene taakje en het andere klusje een nieuw probleempje gecreeërd wordt door de jongste.
En ondertussen is er eigenlijk geen ruimte om moe te zijn. Want mijn energie moet ik nu steken in het klaarstomen van huis en haard voor de Allerliefste. Zoals de slaapkamer waar nog een berg oningeruimde was stond. Of de slaapkamer van kindje nr 4 omdat hij, achter mijn rug om, besloot dat hij zijn dozen netjes wilde hebben en dus alle inhoud in het midden van het kamertje depondeerde. Oh, en de trap die nog altijd niet helemaal zwart is. Een een stapeltje administratie dat ik nog in mappen ga bergen en...en...en...
En terwijl ik daar mee bezig ben strooit kindje nr 4 (die naam komen we hier té vaak tegen!) een hele bus visvoer in het net schone aquarium met als gevolg een dode vis en een ontzettend vies aquarium... zetten we op de te-doenlijst erbij dus. Datzelfde kindje (ja, die nr 4) besluit zelf te gaan kopieëren (ja hoor, kopieërmachine overstuur!), daarna te gaan kleuren (op mama's nog te verkopen KaatLenders) en daarna dan maar sip op te bank te gaan zitten na een diepe zucht over zoveel ongeduld bij een moeder.
En in mijn hoofd maak ik een lijstje van nog te benaderen media voor het promoten van de nog ongesigneerde KaatLenders, moeten er stappen ondernomen worden richting inhoud van boeken, moet ik beslissen of ik linksom (mijn keuze) of rechtsom (meer keuze van de marketingafdeling) wil met de nieuwe look van Kaat en proberen uit te leggen hoe die komkommer eruit ziet aan mijn mijnheer in Afghanistan. Want zo voelt het, uitleggen hoe iets eruit waarvan de andere kant totaal geen idee heeft of ook maar enig referentiekader. Die andere kant, hoort dat ik ipv linksom (zoals besproken en soort van beloofd) toch zelf nu ook voor rechtsom heb gekozen, en spuit daarover zijn mening behoorlijk luidruchtig spuit en ik een keertje geen mazzel heb en in een volledig prettig werkende verbinding zit. Geen gekraak, geen gehakkel, geen plots uitvallende telefoon... zijn boosheid komt luid en duidelijk over. Alsof ie naast me zit...
En dat zit ie gelukkig volgende week weer!
En voor wie zich zorgen maakt... nee hoor, wij zitten volgende week niet bij een echtscheidingsadvocaat, maar gewoon lekker saampjes op de brug. Zonder Kaat maar enkel als onszelf... ook wel 's fijn :-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten