donderdag 22 oktober 2009

Thuisfrontsteunmomentje (ja, dat is een woord!)

Daar zitten we dan, allebei met volgeschoten ogen en zo'n enorme herkenning.

Arlette kwam deze morgen op bezoek. Elkaar leren kennen op twitter, allebei een man in Afghanistan... haar naam kwam al 's vaker voorbij. Haar man is nu thuis. Tijdelijk en op vakantie. R & R heet dat dan, maar zoveel rest is er niet en recovery ....? Want het lijkt mij best moeilijk om elkaar zolang niet te zien en dan ineens 2 weken samen te zijn in de wetenschap dat je hem weer uit moet zwaaien voor de nog resterende periode. Dat brengt geen 'rest' lijkt mij, maar veel druk.

Want het moét bijna verplicht gezellig zijn. En dat is met 2 dagen Kerst al dodelijk vermoeiend. En dan dat gevoel, maar dan voor 2 weken! Ga er maar aanstaan! En zo lijkt zij het ook een beetje te voelen. Heel blij om elkaar weer te zien, heel moeilijk omdat de uitzending er aan beide kanten nog niet opzit en je dus in een bepaalde sfeer blijft hangen.

Herkenbaar. Want ook al is Rutger blijvend thuis en wordt onze aandacht getrokken door het oplossen van zakelijke problematiek waardoor het 'thuiskomstgevoel' naar de achtergrond leek verdrongen de afgelopen dagen... iets ongemakkelijks heeft het voor mij af en toe ook wel. En dus probeer ik luchtig te vertellen over het voorval van afgelopen zondag.

Maar in plaats van luchtig zit ik ineens met tranen in mijn ogen mijn onbegrip voor het gemis van KAF bij het zien van de foto's van zijn maatjes daar door Rutger te spuien. En zit Arlette tegenover me met tranen omdat de afgelopen dagen ook niet enkel rozengeur en maneschijn zijn geweest. En dan hebben we beiden even een thuisfrontsteuntelkaar-momentje. Meer teleurgesteld in onszelf en zeker niet in onze mannen. Want die vinden we nog altijd geweldig.

Voor mij voelt het alsof Rutger en ik vanuit hetzelfde startpunt hetzelfde doel hebben bereikt, maar allebei over een andere route. En ook al vertel je nog zo levendig wat je onderweg hebt gezien, wie je hebt leren kennen en hoe het eruit zag... het is toch anders.... en je zult nooit kunnen inschatten of kunnen meepraten over zijn rondtour. Gek genoeg hij ook niet echt over het mijne, maar daar lijkt hij dan weer veel minder mee te zitten! MANNEN!?!?

Geen opmerkingen: