zondag 4 oktober 2009

Ik ben zo trots...

Rutger in z'n element. Met koptelefoon op z'n hoofd al plaatjes draaiend en een hoop feestende mensen voor z'n neus. Rutger wordt dan DJGeiss. En de feesten die hij samen met z'n collega-DJ op KAF heeft gedraaid zijn stuk voor stuk een succes. Daar komen niet enkel de Nederlandse collega's op af maar ook de Belgen en de Engelsen, de Amerikanen, de Denen, de Aussie's... ruim 600 man die een avondje uit hun dak gaan. Wat af en toe even nodig is om alle stress, alle heimwee, alle gedoe en ook alle narigheid even voor een paar uurtjes opzij te zetten. Geen druppel alcohol, geen flitsende outfit... enkel even feesten.



En dan kan het zijn dat er tegelijkertijd een RAMP-ceremony (afscheidsceremonie voor gesneuvelde militairen die terug naar huis gevlogen worden) wordt gehouden en die feestende massa in schril contrast staat met wat er buiten aan de hand is.



Maar gewaardeerd wordt het! Zoals een hoge officier van de Britten liet weten. Hij had een peloton richting feest in de Dutch Corner gestuurd. Of meer wat er over was van het peloton. Bij een incident verloren zij enkele collega's en voor de anderen terug zouden gaan naar hun eigen kamp werden zij opgevangen op KAF. En kwamen zij dus terecht op het feest in de DC. En konden volledig los gaan tussen hun buitenlandse collega's en hebben zo alle stress en narigheid voor een avondje van zich af kunnen swingen. En als dank daarvoor kwam er een officiƫle bedankbrief.




Het blijft een feit dat er daar zoveel meer aan de hand is dan wij hier weten. Wij horen enkel die bermbommen of andere incidenten waar Nederlanders bij betrokken zijn. Er zijn dagelijks militairen die sneuvelen, er is vrijwel altijd wel een landsvlag die halfstok hangt en niemand die daar heeft gediend zal zonder kleurscheuren en onveranderd terug naar huis komen. Daar kan ook een mega-dj niets aan veranderen... behalve dan voor af en toe een avondje.

Geen opmerkingen: