En ineens slaat het in als een bom! Ik zie mijn maatje de komende maanden niet!
Dus kan ik hem niet vertellen dat ik DE uitnodiging kreeg voor een borrel op het ministerie van BuZa waar ik Maxime Verhagen ontmoet. Hij zou snappen hoe geweldig ik dat vind, weten wat twitter is en het me zo ontzettend gunnen. En ook niet dat Jack de Vries naar hem vroeg omdat hij van Maxime hoorde dat hij op uitzending is.
Kan 'm ook niet vertellen dat onze meppende buurman deze morgen om 8.30u, terwijl een groot gedeelte van de straat net richting school fietste, een politie-auto voor zijn deur zag staan waar een agent uitstapte met een brief. Ook een uitnodiging maar die van mij is leuker! Die van hem verzoekt hem op 15 juni op het buro te komen vertellen waarom er volgens hem en zijn vrouw geslagen moest worden.
Kan 'm ook niet vertellen dat de Natuurdag waar ik deze morgen de kokkerel verzorgde weer een succes was en ook niet dat het gezicht van Jeffrey gister ontzettend opklaarde toen ik hem vertelde dat hij had gebeld en dat hij goed in KAF was aangekomen. Kan 'm niet laten weten hoe ik zijn rollende ogen mis als ik weer iets raars doe of zeg en de slappe lach die dan meestal volgt.
Niet de mini-crockies in legertinten laten zien, niet laten voelen dat er echt weer kilo's af zijn, niet opscheppen over de kinderen, niet lekker tegen 'm aanzitten, -liggen en -hangen.
Hij krijgt het allemaal wel te horen, te zien en te voelen... maar niet nu... doet even zeer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten