Uruzgan.fm rulezzzz :-)

Hoi! Met Uruzgan.fm.... dat was even schrikken. Leuk schrikken, dat dan weer wel :-) En de vraag of ik het leuk zou vinden om in de uitzending te komen. Ja tuurlijk vond ik dat leuk, het is ook gewoon leuk! Voor wie denkt dat het een 'ik doe de groeten aan...'-programma is: nee, verre van!

Ik luister al een tijdje mee, op en af. Omdat het een lekker uurtje muziek is maar ook omdat er defensie-info komt. Niet enkel over Uruzgan maar over Afghanistan, defensie in het algemeen en de mannen/vrouwen die daar zitten in het bijzonder. Het geeft een inkijkje in de missie en nu wij als gezin midden in die praktijk zitten geeft dat toch wat meer betrokkenheid dan hier in huize Mossel gemiddeld heerst.

En nu dan 'lijf' in zo'n uitzending! Helemaal geweldig omdat Max gister 14 jaren op de wereld vierde en hij zijn vader daarbij wel erg miste. Terwijl hij boven op zijn kamer en ik beneden aan de telefoon zat had hij daarom zelf al het idee gekregen om een eigen berichtje op www.uruzgan.fm te zetten. Dat viel dus leuk samen.
En dan is het zover! Een leuk gesprek met Kristel, het noemen van www.kaatmosselcoaching.nl en na mij Max aan de telefoon. Puberachtig gegeneerd want stel je voor dat vrienden luisteren :-) En dan Rutger aan de lijn! Jamie Joshua die ineens 'papaaaaa' roept aan de laptop beneden en mijn moeder in tranen erbij. Rutger die volkomen verrast is, weggeroepen uit z'n werk en met z'n hoofd nog altijd bij 3 F-16's die aan de grond staan en vliegklaar gemaakt moeten worden. En dan kletsen we buiten de uitzending nog even samen na. Hij heeft het druk, het acclimatiseren verloopt prima na deze eerste week en hij mist ons maar heeft het prima naar zijn zin. Hij wacht wel met smart op de foto's en filmpjes van thuis, hoopt op post deze zondag en wil eigenlijk nog verder kletsen maar eigenlijk ook naar z'n collega's die net als hij al 12 uur in touw zijn.

Dus laten we het erbij en hopen dat hij de komende tijd vaker kan bellen nu hij zijn eigen kamertje heeft en, als ik het helemaal goed begreep, een daarbij behorende telefoon.

Wat voor indruk dit alles op Jamie heeft gemaakt is gissen. Wat ik zeker weet is dat wij het nooit hebben gehad over papa en Afghanistan in één verhaal tegen hem. Papa is met het vliegtuig weg en meer info leek overbodig voor een net 2 jarige.

Als 's avonds in het journaal een item is over Pakistan verteld Connie Mus over de aanslag en noemt daarin Afghanistan. Jamie, spelend met z'n rug naar de tv, draait zich in een ruk om, wijst naar de beelden en roept 'Papa tliegtuig toe!'....