'Ik ga niet', zegt kindje nr 3 Jeffrey.
'Wat je gelijk hebt', reageer ik. 'Beetje daar leuk zitten doen op kamp, lekker in de bossen spelen, 's avonds kampvuur, leuke spelletjes doen, laat op blijven... ik zou ook niet naar zo'n stom kamp gaan.'
Precies vind hij, belachelijk gedoe! Bij je moeder en je eigen bedje weg. Heel ver, wel 15 kilometer! Alsof het Pruis-Polen is kijkt hij op de kaart naar de afstand van Boxtel naar Wintersel. Nee, hij gaat niet! Hoewel bossen natuurlijk niet stom zijn en een kampvuur altijd wel gezellig. 'Nou', zeg ik, 'als je twijfelt moet je misschien toch maar gaan om te proberen. Is 't niks haal ik je gewoon op. Ik laat jou niet op één of ander stom kamp achter natuurlijk'.
Misschien moest hij dan toch maar gaan vond hij. Proberen kon geen kwaad en stel nou dat hij het leuk vond dan zou het toch wel jammer zijn als hij later zou horen dat hij het leuk zou hebben gevonden en dat hij er dan niet bij was geweest... (de logica heeft hij van z'n moeder).
Dus kon ik hem deze morgen nog net uit de al wegrijdende auto plukken waarin hij was ingedeeld en nog even snel een kus stelen... volledig in de ban van kamp vergat hij zowaar zijn moeder die daar stond uit te zwaaien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten