Licht genant is het wel natuurlijk. Je neemt de telefoon op en je hoort vrijwel direct...
"Ik ben tot de conclusie gekomen dat wij te weinig sex hebben!"
owkee dan! .... mijn directe conclusie is dat ze het daar in Kandahar dan toch niet zo druk hebben als ik dacht, als er over dit soort onderwerpen een persoonlijk onderzoekje kan worden gestart en als onderwerp in een telefoongesprekje naar voren kan worden gebracht
Mijn reactie? "Zeg schatje, ik kwam tot dezelfde conclusie. Maar het probleem benoemend en naar een oplossing zoekend kwam ik ook tot de conclusie dat jij je wel heel vaak moe omdraaid in onze echtelijke sponde". Zo, hopla! De discussie komt altijd lekker op gang als er knuppels in hoenderhokken worden gegooid is mijn idee. En dáár had mijn Allerliefste lekker niet van terug! ZO!
Maar het feit blijft natuurlijk. Wat mij betreft een vrij logisch feit. Want het is ook niet makkelijk om 'hij & ikkie'-tijd te hebben als er inmiddels 4 kinderen rondspringen. En we wonen niet meer zo afgelegen als in onze begintijd en rekening houdend met de buren spelen zich hier geen wilde taferelen meer af in de buitenlucht. En waar er in onze begintijd zelfs nog wel 's een keertje helemaal geen kinderen waren, is er nu altijd op z'n minst eentje in huize Mossel te vinden.
Nog niet zo heel veel dagen geleden bedacht ik me al dat wij de komende jaren steeds meer 'hij & ikkie'-tijd zullen krijgen. Want hoewel ik met mijn Allerliefste nog wel 100x een poging wil wagen om een nr 5 te creeëren, vind ik eigenlijk ook dat we nu ook eens echt aan ons samen toe mogen komen. Want toen wij elkaar 4,5 jaar geleden zagen, als een blok voor elkaar vielen en samen verder gingen, sloegen we eigenlijk een begin over en gingen gelijk door naar het ouders zijn en verantwoordelijkheden hebben.
Dussss, lieve mijnheer Mossel, als je dit leest: zorg maar dat goed eet daar, krachten opbouwt en vitamines tot je neemt... je zult het nog nodig hebben! Geen genade en voorlopig geen nieuwe missie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten